طلاب حوزه های علمیه باید در کار ترجمه متون دینی به دو موضوع خاص توجه کنند:

ا. بافت و نظام متنی زبان مبدأ

مترجم باید در ترجمه دینی به نظام عناصر آشنا-ناآشنا و نیز چگونگی آرایش کلمات در داخل جملاتن توجه کای داشته باشد؛ چرا که کوچکترین تغییر در این عناصر منجر به تحریف پیام و دخالت در محتوای آن می شود  متون دینی به لحاظ ماهیت ویژه خود تحمل چنین تحریف و دخالتی را ندارند.

2.مسائل فرهنگی

به لحاظ اینکه مفاهیم این نوع متن ممکن است از نظر فرهنگی، ناهمگونی وسیعی با فرهنگ زبان مقصد داشته باشد، بر این اساس ممکن است مترجم در یافتن معادل در زبان مقصد برای اینگونه مفاهیم دچار مشکل  شود. برای فع این مشکل، مترجم باید توضیحاتی را در زیر نویس و به صورت حاشیه برای مطالب بیاورد تا بدون اینکه ضربه ای به متن اصلی بخورد، معنا واضح و روشن شود.

این امر به دلیل یکی نبودن بانک دانش مخاطبان اولیه و بانک اطلاعات مخاطبان زبان مقصد، اتفاق می افتد و بنابراین بر مترجم لازم است که بسیاری از اطلاعاتی را که نویسنده اصلی به صورت ضمنی باقی گذاشته است، با صراحت بیان کند، در عین حا باید بسیار دقت کند که با افزودن این گونه اطلاعات ، هدف نویسنده اصلی را دگرگون نکند.از این رواست که باید در توضیحات به صورت حاشیه نه درون متن اصلی آورده شود.

با توجه به آنچه گفته شد، طلاب باید در پایان نامه های خود می بایست از روش ترجمه اصطلاحی(در این ترجمه، مترجم در ساختارهای دستوری و انتخاب اقلام واژگان از شکل های طبیعی زبان مقصد استفاده می کند. اصل غالب این نوع ترجمه این است که معنای زبان مبدأ را به شکل طبیعی زبان مقصد مجددأ ارائه می کند.) استفاده کنند.