وقف کتاب از همان صدر اسلام به عنوان یک عمل خیر و سنت نیکو و در زمره باقیات الصالحات به شمار می‌آمده که پاداش و اجر فراوان اخروی و شهرت و نام نیک و جاودانی را برای واقف به همراه داشته است. هر یک از پیروان اسلام اعم از علما، امراء و نیکوکاران و مومنین، به ویژه کتاب دوستان که به سرنوشت علمی و فرهنگی جامعه اسلامی علاقه داشتند، به اندازه توان خویش به این سنت حسنه، یعنی وقف کتاب اقدام می‌نمودند و به خاطر رضای پروردگار در راه حفظ آثار دانشمندان و رساندن آن به نسلهای آینده از هیچ تلاشی مضایقه نمی‌کردند. علاوه بر این که، این کار در تاریخ اسلام، سهم عمده ای در پیدایش کتابخانه های گوناگون داشت، بیشتر کتابهای خطی اسلامی موجود در کتابخانه های جهان، نتیجه همین عمل خداپسندانه بوده است.¹

 درگذشته وقف بیشتر از زمان حال رایج بود. اعتقادات مذهبی و راهنمایی‌های لازم مردم را به این کار تشویق می‌کرد.²

 با لحاظ کردن این مسئله که اکثر نسخه های خطی در کتابخانه های شخصی علما، اساتید و محققین می‌باشد و این‌ها نیز بر ارزش و جایگاه وقف در اسلام آگاه هستند و اعتقاد عمیق و راسخی به مسائل و دستورات اسلام دارند، لذا می‌توان در این خصوص زمینه سازی کرده و با استفاده از رسانه های جمعی و نشریاتی که خود متولی است به احیای این سنت حسنه اسلامی و تقویت آن همت گماشته و تمام توان و تلاش خویش را بکار گرفت.³

منابع
۱) بررسی سازماندهی و اطلاع رسانی نسخه های خطی کتابخانه مرکزی (ملی) تبریز، ص 104.
۲) آشنایی با نسخ خطی و آثار کمیاب (فارسی و عربی)، ص 109.
۳) بررسی سازماندهی و اطلاع رسانی نسخه های خطی کتابخانه مرکزی (ملی) تبریز،ص 109 ـ 119