در هر زبانی، حروف کارکردهای مشخصی دارند و در محل هایی معین باید به کار بروند. در زبان فارسی نیز این قاعده باید رعایت شود.از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.«را»نشانه مفعول است و باید به مفعول نزدیک باشد.مانند:

الف) او کتابی را که به سختی تهیه کرده بودم و به وی هدیه دادم،پذیرفت(درست)؛

ب) اوکتابی که به سختی تهیه کرده بودم و به او هدیه داده بودم را پذیرفت(غلط است؛ زیرا حرف«را» از مفعول فاصله گرفته است)؛

2. برخی «واو» و«که»و «تا» را گاهی با هم خلط می کنند.مثال:

الف) حسین رفت و علی آمد.حسین و علی درس خواندند(کاربرد درست«واو»)؛

ب) کتابی که خریدی گم شد(کاربرد درست«که»)؛

ج) یک کتاب به او هدیه دادم که پذیرفت(غلط)؛

د) یک کتاب به او هدیه دادم و پذیرفت(درست)؛

د) او، در فراخوان مقاله، پژوهشی ارائه کرد که برتر شد(غلط است؛ زیرا به جای«واو» «که» به کار رفته است).

∗کتاب خودآموز مقدمات پژوهش، دکتر حسن اسلام پور کریمی